Σύνταγμα του Βελγίου
Το Σύνταγμα του Βελγίου χρονολογείται από το 1831.[1][2] Από τότε, το Βέλγιο διατηρεί ένα πολίτευμα κοινοβουλευτικής μοναρχίας που εφαρμόζει τις αρχές της υπουργικής ευθύνης για την κυβερνητική πολιτική και της διάκρισης των εξουσιών (εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική).[3] Το σύνταγμα καθιέρωνε το Βέλγιο σε ένα συγκεντρωτικό ενιαίο κράτος. Ωστόσο, από το 1970, μέσα από διαδοχικές μεταρρυθμίσεις, εξελίχθηκε σταδιακά σε ένα ομοσπονδιακό κράτος. Η τελευταία ριζική αλλαγή του συντάγματος πραγματοποιήθηκε το 1993, όταν εισήχθη το Διαιτητικό Δικαστήριο, μετέπειτα Συνταγματικό Δικαστήριο.[4]
Σύμφωνα με το σύνταγμα, το Βέλγιο χωρίζεται σε τρεις κοινότητες: τη Φλαμανδική Κοινότητα, τη Γαλλική Κοινότητα και τη Γερμανόφωνη Κοινότητα.[5] Διαιρείται, επίσης, και σε τρεις περιφέρειες: την Περιφέρεια της Φλάνδρας, την Περιφέρεια Βαλλονίας και την Περιφέρεια των Βρυξελλών.[5] Κάθε δήμος του Βασιλείου του Βελγίου αποτελεί μέρος κάποιας γλωσσικής ζώνης αυτού (υπάρχουν 4 γλωσσικές ζώνες).[5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ https://www.constituteproject.org/constitution/Belgium_2012.pdf
- ↑ http://www.wipo.int/wipolex/en/details.jsp?id=11637
- ↑ http://www.belgium.be/en/about_belgium/government/federal_authorities/king/role_monarchy
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2016.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 http://www.senate.be/doc/const_fr.html
.svg){kind=spacer}